ثانیه های آخره

باید برم یادت نره

سلام

زندگی در جریان است و همانند ابرهای بهاری می آید و خواهد گذشت.زندگی تبلوری از شادی ها،غم ها،آرزوهاو...است. خیلی خوب است که آدم از خوشی های هر روز خود به خوبی استفاده کرده و لذت های خود را بین دیگران نیز تقسیم کند. زندگی برای من تا به امروز جای شکایتی نگذاشته امیدوارم که برای شما نیز همین گونه باشد.

١ـ آناني که وقتی هستند، هستند و وقتی که نيستند هم نيستند.

عمده آدم‌ها حضورشان مبتنی به فيزيک است. تنها با لمس ابعاد جسمانی آنهاست که قابل فهم مي‌شوند. بنابراين اينان تنها هويت جسمی دارند.

٢ـ آنانی که وقتی هستند، نيستند و وقتی که نيستند هم نيستند.

مردگانی متحرک در جهان. خود فروختگانی که هويت‌شان را به ازای چيزی فانی واگذاشته‌اند. بی‌شخصيت‌اند و بی‌اعتبار. هرگز به چشم نمی‌آيند. مرده و زنده‌‌شان يکی است.

٣ـ آنانی که وقتی هستند، هستند و وقتی که نيستند هم هستند.

آدم‌های معتبر و با شخصيت. کسانی که در بودنشان سرشار از حضورند و در نبودنشان هم تاثيرشان را می‌گذارند. کسانی که همواره به خاطر ما می‌مانند. دوستشان داريم و برايشان ارزش و احترام قائليم.

٤ـ آنانی که وقتی هستند، نيستند و وقتی که نيستند هستند.

شگفت‌انگيز‌ترين آدم‌ها.

در زمان بودشان چنان قدرتمند و با شکوه‌اند که ما نمي‌توانيم حضورشان را دريابيم. اما وقتی که از پيش ما مي‌روند نرم نرم آهسته آهسته درک مي‌کنيم، باز مي‌شناسيم، می فهميم که آنان چه بودند. چه می‌گفتند و چه می‌خواستند. ما هميشه عاشق اين آدم‌ها هستيم. هزار حرف داريم برايشان. اما وقتی در برابرشان قرار می‌گيريم قفل بر زبانمان مي‌زنند. اختيار از ما سلب مي‌شود. سکوت می‌کنيم و غرقه در حضور آنان مست می‌شويم و درست در زماني که می‌روند يادمان می‌آيد که چه حرف‌ها داشتيم و نگفتيم. شايد تعداد اين‌ها در زندگی هر کدام از ما به تعداد انگشتان دست هم نرسد.

یادم باشد حرفی نزنم که به کسی  بر بخورد
 

یادم باشدخطی ننویسم که آزار دهد کسی را
 

یادم باشد که روز و روزگار خوش است وتنها دل ما دل نیست
 

یادم باشد جواب کین را با کمتر از مهر و جواب دورنگی را با کمتر ازصداقت ندهم
 

یادم باشد باید در برابر فریادها سکوت کنم و برای سیاهی ها نور بپاشم
 

یادم باشد از چشمه درس خروش بگیرم  و از آسمان درس پـاک زیستن
 

یادم باشد سنگ خیلی تنهاست ...
 

یادم باشد باید با سنگ هم لطیف رفتار کنم مبادا دل تنگش بشکند
 

یادم باشد برای درس گرفتن و درس دادن به دنیا آمده ام ... نه برای تکرار اشتباهات گذشتگان
 

یادم باشد زندگی را دوست دارم
  

یادم باشد معجزه قاصدکها را باور داشته باشم
 

یادم باشد گره تنهایی و دلتنگی هر کس فقط به دست دل خودش باز می‌شود
 

یادم باشد هیچگاه از راستی نترسم و نترسانم
 

یادم باشد از بچه ها میتوان خیلی چیزها آموخت
 

یادم باشد پاکی کودکیم را از دست ندهم
 

یادم باشد زمان بهترین استاد است

یادم باشد زندگی ارزش غصه خوردن ندارد

 یادم باشد پلهای پشت سرم را ویران نکنم
 

 یادم باشد امید کسی را از او نگیرم شاید تنها چیزیست که دارد

 یادم باشد که آدمها همه ارزشمندند و همه می توانند مهربان و دلسوز باشند

یادم باشد که عشق کیمیای زندگیست

اگر عشق نبود به کدامین بهانه ای می خندیدیم و می گریستیم؟ 

           کدام لحظه های ناب را اندیشه می کردیم؟ 

                            چگونه عبور روزهای تلخ را تاب می آوردیم؟ 

آری... 

بی گمان پیشتر از اینها مرده بودیم اگر عشق نبود ! 

 دکترشریعتی

زيباترين احساسي كه ممكن است به ما دست دهد حس حيرت است، اين حس بذر تمام هنرها و علوم واقعي است. آنكه نسبت به اين احساس بيگانه است، آنكه نمي تواند در برابر اسرار خلقت مبهوت و حيران گردد، فرقي با مرده ندارد.

پس شاخه های یاس و مریم فرق دارند؟!

                                      آری، اگر بسیار، اگر کم فرق دارند

شادم تصور می کنی وقتی ندانی

                                           لبخندهای شادی و غم فرق دارند

برعکس می گردم طواف خانه ات را

                                            دیوانه ها آدم به آدم فرق دارند

من با یقین کافر، جهان با شک مسلمان

                                       با این حساب اهل جهنم فرق دارند

بر من به چشم کشته عشقت نظر کن

                                      پروانه های مرده با هم فرق دارند!

ترجيح ميدهم با كفشهايم در خيابان راه بروم و به خدا فكركنم

 تا اين كه در مسجد بشينم و به كفشهايم فكر كنم

آموخته ام که با پول می توان مقام خرید ولی احترام نه، می توان کتاب خرید ولی دانش نه،

دارو خرید ولی سلامتی نه،

خانه خرید ولی زندگی نه و بالاخره ، می توان قلب  خرید، ولی عشق را نه.

آموخته ام ... که تنها کسی که مرا در زندگی شاد می کند کسی است

که به من می گوید:تو مرا شاد کردی .

آموخته ام ... که مهربان بودن، بسیار مهم تر از درست بودن است .

آموخته ام ... که هرگز نباید به هدیه ای از طرف کودکی، نه گفت .

آموخته ام ... که همیشه برای کسی که به هیچ عنوان قادر به کمک کردنش نیستم دعا کنم .

آموخته ام ... که مهم نیست که زندگی تا چه حد از شما جدی بودن را انتظار دارد، همه ما احتیاج به

دوستی داریم که لحظه ای با وی به دور از جدی بودن باشیم .

آموخته ام ... که پول شخصیت نمی خرد .

آموخته ام ... که تنها اتفاقات کوچک روزانه است که زندگی را تماشایی می کند .

آموخته ام ... که خداوند همه چیز را در یک روز نیافرید. پس چه چیز باعث شد که

من بیندیشم می توانم همه چیز را در یک روز به دست بیاورم .

آموخته ام ... که چشم پوشی از حقایق، آنها را تغییر نمی دهد .

آموخته ام ... که این عشق است که زخمها را شفا می دهد نه زمان .

آموخته ام ... که وقتی با کسی روبرو می شویم انتظار لبخندی جدی از سوی ما را دارد

آموخته ام ... که هیچ کس در نظر ما کامل نیست تا زمانی که عاشق بشویم .

آموخته ام ... که زندگی دشوار است، اما من از او سخت ترم .

آموخته ام ... که لبخند ارزانترین راهی است که می شود با آن، نگاه را وسعت داد . 
  
                                                                                                           چارلی چاپلین

به سه چیز تکیه نکن

غرور، دروغ و عشق

آدم با غرور می تازد

با دروغ می بازد

 و با عشق می میرد

رنج تلخ است ولي وقتي آن را به تنهايي مي کشيم

 تا دوست را به ياري نخوانيم،

براي او کاري مي کنيم و اين خود دل را شکيبا مي کند

طعم توفيق را مي چشاند

و چه تلخ است لذت را "تنها" بردن

و چه زشت است زيبايي ها را تنها ديدن

و چه بدبختي آزاردهنده اي ست "تنها" خوشبخت بودن

در بهشت تنها بودن سخت تر از کوير است

در بهار هر نسيمي که خود را بر چهره ات مي زند

 ياد "تنهايي" را در سرت زنده ميكند

"تنها" خوشبخت بودن خوشبختي اي رنج آور و نيمه تمام است

" تنها" بودن ، بودني به نيمه است

و من براي نخستين بار در هستي ام رنج "تنهايي" را احساس کردم

یادمان باشد از امروز خطایی نکنیم

                 گر که در خویش شکستیم صدایی نکنیم

پر پروانه شکستن هنر انسان نیست ؛

                 گر شکستیم زغفلت من و مایی نکنیم

یادمان باشد اگر شاخه گلی را چیدیم ؛

                 وقت پرپر شدنش ساز و نوایی نکنیم

هی با خودم فکر میکنم چه طور است که ما در این سر دنیا عرق می ریزیم و وضعمان این است و آنها در آن سر دنیا عرق می خورند و وضعشان آن است.

نمی دانم مشکل از نوع عرق است یا در نوع ریختن و خوردن.

"دکتر شریعتی"

در افسانه ها آمده روزی که خداوند جهان را آفرید،فرشتگان  را به بارگاه خود فراخواند و ازآنها خواست تا برای پنهان کردن راز زندگی پیشنهاد بدهند.

یکی از فرشتگان به پروردگار گفت:آن را در زیر زمین مدفون کن.

فرشته ی دیگر گفت:آن را در زیر دریاها قرار بده.

سومی گفت:راز زندگی را در کوهها قرار بده.

ولی خداوند فرمود:اگر من بخواهم به گفته های شما عمل کنم فقط تعداد کمی از بندگانم قادر خواهند بود آن را بیابند،در حالی که من می خواهم راز زندگی در دسترس همه ی بندگانم باشد.

در این هنگام یکی از فرشتگان گفت:فهمیدم کجا،ای خدای مهربان راز زندگی را در قلب بندگانت قرار بده،زیرا هیچکس به این فکر نمی افتد که برای پیدا کردن آن باید به قلب ودرون خودش نگاه کند و خداوند پذیرفت و با خوشنودی راز زندگی را قلب ها قرار داد.

*به باغ همسفران*

صداکن مرا

صدای تو خوب است

صدای تو سبزینه ی آن گیاه عجیبی است

که در انتهای صمیمیت حزن می روید

در ابعاد این عصر خاموش

من از طعم تصنیف در متن ادراک یک کوچه تنها ترم

بیا تا بگویم چه اندازه تنهایی من بزرگ است

و تنهایی من شبیخون حجم ترا پیش بینی نمی کرد

و خاصیت عشق این است